«عطر فلفل» و «شاه است حسین»؛ دو روایت از فرهنگ، سفر و عشق حسینی
به گزارش روابط عمومی حوزه هنری انقلاب اسلامی سیستان و بلوچستان، همزمان با سیوسومین دوره هفته کتاب و کتابخوانی، نشست معرفی و بررسی دو کتاب روایی «عطر فلفل» نوشته محمدعلی جعفری و «شاه است حسین» نوشته علیرضا میرشکار، با همکاری خانه کتاب و ادبیات ایران و انتشارات سوره مهر، در سومین روز این هفته در سرای اهل قلم برگزار شد.
در این نشست که با حضور نویسندگان، پژوهشگران حوزه ادبیات سفرنامه و علاقهمندان کتاب برگزار شد، دو اثر روایی با محوریت فرهنگ، زیستجهان و آیینهای مذهبی مردم پاکستان، بهویژه زائران اربعین، مورد معرفی و بررسی قرار گرفت.
کتاب «عطر فلفل» اثری در قالب سفرنامه ـ روایت است که محمدعلی جعفری در آن، تجربه زیسته خود از سفر به ایالت بلوچستان پاکستان را به شکلی شخصی و تأملبرانگیز روایت کرده است. نویسنده در این کتاب، صرفاً به ثبت وقایع بیرونی بسنده نمیکند، بلکه مشاهدات عینی خود را از فیلتر ذهن و احساس عبور میدهد و روایتی گرم و صمیمی از مواجهه با مردمان، آیینها و جغرافیای این منطقه ارائه میدهد.
«عطر فلفل» تصویری زنده از زندگی روزمره مردم بلوچستان پاکستان است؛ از رنگها و پوششهای محلی گرفته تا عطر ادویهها، غذاها، بازارها و مناسبات اجتماعی. جعفری همچنین به حضور پررنگ زائران اربعینی پاکستانی اشاره میکند و تلاش دارد پیوند عمیق میان فرهنگ بومی این سرزمین و باورهای مذهبی مردم آن را به تصویر بکشد. توجه به تاریخ، جغرافیا و هویت فرهنگی ایالت بلوچستان، این اثر را به سفرنامهای فراتر از یک گزارش ساده تبدیل کرده است.
در ادامه این نشست، کتاب «شاه است حسین» نوشته علیرضا میرشکار معرفی شد؛ اثری روایی که بر محور پیادهروی اربعین و تجربه زائران پاکستانی در مسیر حرکت به سوی کربلا شکل گرفته است. این کتاب، روایتهایی مستند و میدانی از زائرانی است که از پاکستان عبور کرده و از مسیر سیستان و بلوچستان وارد ایران میشوند.
میرشکار، نویسنده و پژوهشگر بومی سیستان و بلوچستان، طی دو سال تحقیق، گفتوگو و مصاحبه حضوری با زائران، پنجاه روایت کوتاه و تأثیرگذار را گردآوری کرده است. این روایتها، مجموعهای از سختیها، دلدادگیها، خطرات مسیر، مهماننوازی مردم مرزنشین و شور حسینی زائران را بازتاب میدهد و مخاطب را با بخشی کمتر دیدهشده از حماسه جهانی اربعین آشنا میکند.
«شاه است حسین (ع)» تلاش دارد صدای زائرانی باشد که با کمترین امکانات و بیشترین عشق، مسیر طولانی پاکستان تا کربلا را میپیمایند و ایمان و ارادت خود را در عمل به نمایش میگذارند.
برگزاری این نشست، فرصتی برای گفتوگو درباره ظرفیتهای ادبیات روایت، سفرنامه و مستندنگاری در بازنمایی فرهنگها و آیینهای مشترک ملتهای منطقه بود و بر نقش کتاب در تقویت شناخت متقابل فرهنگی و مذهبی میان ایران و پاکستان تأکید داشت.